TAROT
Tajemna wiedza duchowa, symbolizowana wielkimi i małymi arkanami.
Na wstępie naszych rozważań postawmy dość prozaiczne pytanie, a mianowicie czym jest Tarot? Nie co to jest Tarot, ale właśnie czym jest? Kabałą, skomplikowanym systemem wróżbiarskim, medytacją, procesem duchowej ewolucji czy też inwolucji, a może po prostu jest to zwykłym karcianym oszustwem, sprowadzającym się przede wszystkim do znajomości psychologii człowieka, by w ten sposób przekazywać pozytywne treści pytającemu? Co sprawia że w ostatnich latach obserwujemy niezwykły wprost wzrost zainteresowania Tarotem? Tworzenie wokół niego aury tajemniczości, często wspieranej czarną magią? Świadomie użyłem sformułowania „czarna magia”, gdyż w moim rozumieniu magii jako takiej, nie istnieje podział na dobrą i złą. Wszystko wokół nas jest energią, ta zaś nie może być czarna bądź biała. To jedynie człowiek, wyłącznie on, decyduje o jej „zabarwieniu”.
Czy tak ożywiony odbiór Tarota wynika z racji charakterystycznych kart, pokrytych wielobarwnymi rysunkami, odbiegającymi zdecydowanie od normalnych kart? Nie jest możliwe aby na te, a także inne pytania, odpowiedzieć zwięźle i wyczerpująco.
Ezoteryczne źródło Tarota ma jednego, jak się powszechnie przyjmuje, uznawanego twórcę. Był nim Court de Gebelin, autor dziewięciotomowego dzieła Le Monde Primitif, którego ósmy tom, wydany w 1781 roku, dotyczy właśnie Tarota. Gebelin był przeświadczony, iż jest on pozostałością po słynnej egipskiej księdze wiedzy tajemnej - Księdze Thota Hermesa Trismegistosa. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na występujące nieświadome powiązania, jak też na możliwość kontaktu ze zbiorową nadświadomością, co wynika ze specyficznej symboliki arkanów. Rzadko jednak wskazuje się, że na rozwój ikonografii Tarota znaczący wpływ miał również wcześniejszy, alchemiczny i hermetyczny dorobek Paracelsusa oraz Jakuba Boehmego. Dlaczego więc tak trudno jest pojąć Tarota, ogarnąć go w pełni? Nie można wykluczyć, że jest to spowodowane tym, że człowiek piątej, zasadniczej rasy, myśli pojęciami, natomiast jego poprzednik myślał obrazami i w tej formie przekazywana była wiedza. Nasze dusze kochają obrazy, jednak my, współcześni ludzie, jesteśmy mniej otwarci na nie i utraciliśmy odpowiedni stosunek, zarówno do nich, jak i symboli. Dlatego, wzmocnieni materiałem ilustracyjnym, jakim niewątpliwie są Wielkie Arkany Tarota, musimy ponownie się otworzyć na ich piękno i wymowę. Trafią one wówczas na swoje odpowiedniki w naszych duszach i uwolnią siły, dzięki którym będziemy mogli je znów sobie przyswoić

Czym więc jest TAROT?

Tarot jest niesłychanie skomplikowaną wiedzą duchową, przedstawioną w postaci Wielkich i Małych Arkanów. Jest pomnikiem, świadectwem a jednocześnie dowodem głębi myślenia człowieka zamierzchłej przeszłości, wyrazem jego poglądów na ówczesne życie, świat, kosmos, bogów. Nie da się ukryć, że ówczesny człowiek pod wieloma względami stał na daleko wyższym poziomie duchowego rozwoju niż my, ludzie XXI wieku, władał siłami ducha, przyrody, czego nie da się powiedzieć o naszej, z jednej strony tak wysoko rozwiniętej technicznie i materialnie cywilizacji, z drugiej zaś – tak ubogiej duchowo. Ezoterycy uważają, że stanowi on syntezę hermetycznej i gnostycznej wiedzy, mającej swe korzenie w kulturze chrześcijańskiego zachodu. Znajdziemy w nim elementy egipskiego hermetyzmu, wątki gnostyckie, ezoterycznego chrześcijaństwa, żydowskiej kabały, greckiego pitagoreizmu i neoplatonizmu. Dla kultury zachodniej charakterystyczne jest zresztą wyszczególnianie, rozdrabnianie, analizowanie, podczas gdy kultura wschodnia kładzie nacisk na syntezę, harmonię, szeroko rozumianą jedność. Są to jednak wyłącznie dwie strony tej samej Prawdy: Wschód zgłębiał tajemnicę i istotę bytu, Zachód – badał zewnętrzną formę, szatę, skład, w nich szukając wyjaśnienia tajemnicy bytu. Jedni szli od wewnątrz w kierunku zewnętrznym, drudzy – odwrotnie z zewnątrz usiłowali dostać się do wnętrza. Na Tarota oddziaływały hermetyczne zakony, mistyka islamu, astrologia i mitologia starożytna, celtyckie i skandynawskie wyobrażenia, a z drugiej strony – on sam wpływał na nie, kształtował ich oblicze. Tarot zatem nie ma swojego twórcy, niektórzy twierdzą, że sam się stworzył...
Jest to zarazem historia naszego stworzenia, jak i historia rozwoju człowieka, a poprzez to nas samych. To my, każdy z nas indywidualnie, przechodzimy przez labirynt arkanów, doskonaląc się na każdym etapie i osiągając dzięki temu coraz wyższy poziom duchowej ewolucji. Jest to plan mikrokosmosu, a w szerszym ujęciu - makrokosmosu - jest to planetarna ewolucja, wiodąca do kosmicznej nicości i ponownego powstania. Oznacza to, że rodząc się umieramy, a nasze życie w końcowym etapie sprowadza na nas śmierć, która nie jest niczym innym jak narodzeniem się w innym świecie.
To zbiór 22 alegorycznych figur, pełnych treści, symbolicznych a zarazem ukrytych znaczeń. Pomieszczone są tam między innymi obrazy i symbole Wędrowca (Głupca), Cesarza, Kapłana, Maga, Śmierci, Sądu Ostatecznego, Wisielca, Gwiazdy, Papieżycy itd. Doskonaląc się duchowo i wspinając po szczeblach Jakubowej drabiny podążamy do boskości, do zjednoczenia się z Bogiem, odrzucając przy tym nasze ciała fizyczne, jakże krępujące i niewygodne. To przecież arkan Głupca, któremu przeszkadza ubranie, ciasne i niepotrzebne. No właśnie - czy Głupiec faktycznie jest Głupcem? Może to Dziecię lub Uczeń (Czeladnik), który przechodzi różne stadia rozwoju by ostatecznie stać się Mędrcem, będąc Głupcem jedynie na początku swojej drogi, a jego ochroną jest ta właśnie maska? Pamiętajmy również o tym, iż arkan Głupca ma także inną nazwę - Wędrowiec - a ta jest wielce wymowna.
Druga część, o ile tak można powiedzieć, składa się z Małych Arkanów, podzielonych na cztery zestawy: Buławy, Kielichy, Miecze i Denary. Ich podstawowe znaczenie jest proste: kielichy to emocje, miecze – racjonalne oraz logiczne procesy, denary – materialne ujęcie, buławy – duchowe energie. Mają one wszakże swoje odniesienia do czterech żywiołów. I tak buławy to żywioł ognia, miecze – powietrza, kielichy – wody, monety – ziemi. Warto w tym miejscu wspomnieć o prostym na pozór fakcie, a współcześnie nierzadko pomijanym, zgodnie z którym starożytni znali pięć żywiołów - wodę, powietrze, ziemię, ogień i eter - podczas gdy my operujemy tylko czterema z nich. W dziejowej pomroce zaginął gdzieś ów piąty żywioł, lecz bliska – w kosmicznym sensie - jest chwila, kiedy ponownie stanie na arenie dziejów. Czy zatem ma to oznaczać, że do talii Tarota dojdzie jeszcze jeden człon?
Wgłębiając się w tajemnice Tarota odkrywamy siebie, ciemne strony naszych osobowości, uczymy się patrzeć na otaczający nas świat. Zarazem mamy niepowtarzalną szansę duchowego rozwoju, wspięcia na jeden szczebel wyżej.
Tarot to labirynt, przez który bezpiecznie prowadzi nas nasza intuicja, owa nić Ariadny, o ile w pełni jej zaufamy. To klucz rozumienia, postrzegania, otwierający nasz umysł na nowe. Pozwala odkryć siebie, poznać bliżej własne ja. To jednak nie wszystko. Rozkładanie Tarota wymaga powagi, ciszy oraz wewnętrznego skupienia, tak niezbędnego by prawidłowo zinterpretować daną sytuację. Przed nami zostają odkryte różne wyzwania, wymagające odpowiedzialności od nas samych, także od pytających, dzięki czemu istnieje realna szansa na duchowe, i nie tylko, wzbogacenie życia. Istnieje, albowiem wyłącznie od nas zależy czy tak się stanie. To Tarot pozwala spojrzeć poza logikę i poczuć tchnienie ducha, ów święty nefesh, z którego powstał.
Tarot uważany jest przez znawców za klucz do wnętrza człowieka. Otwiera zakamarki i piwnice naszej duszy. Praktyka rozkładania Tarota (takie ujęcie jest mi bliższe niż spauperyzowane określenie wróżenie) ma więcej wspólnego z technikami medytacyjnymi, inicjacyjnymi i psychoterapeutycznymi, niż z prymitywnym przepowiadaniem przyszłości. Poznanie i zrozumienie Tarota wymaga wielu lat długotrwałych studiów nad tą wiedzą, a praca nad nim wywołuje głębokie zmiany w osobowości studiującego. Droga ta wcale nie jest łatwa, ani bezpieczna, jak każda zresztą forma duchowego rozwoju człowieka. Nie może on bowiem służyć do zabawy, a wróżenie dla zaspokajania pustej ciekawości z reguły bywa bardzo przykre dla wróżącego. Ale Tarot jest niezwykle cennym przewodnikiem i nauczycielem. Tym, którzy stawiają mu mądre pytania, udziela adekwatnych odpowiedzi.